Op woensdag 16 november 2016 publiceerde CIP.nl een artikel op haar website met als titel: Van Lunteren naar Australië: "God heeft ons geroepen". De auteur is Jeffrey Schipper. Lees hieronder het volledige interview.
Van de BibleBelt naar Australië. Piet en Marijke Muilwijk gaan dit binnenkort meemaken. “God heeft ons geroepen,” vertelt Marijke. “De Heere zet talenten van mensen in, in Zijn koninkrijk. Mijn man houdt van vliegen, we helpen graag anderen vanuit onze christelijke levensovertuigingen we zijn avontuurlijk. Daarom past het werk van MAF (Mission Aviation Fellowship) bij ons.” CIP.nl zocht de familie Muilwijk op in Lunteren.
Piet en Marijke hopen begin 2017 eerst naar Arnhemland te gaan en na ongeveer 1,5 jaar naar Papoea Nieuw Guinea. Arnhemland ligt in het noorden van Australië. Hier wonen de oorspronkelijke bewoners van dit land, de Aboriginals. MAF is een van de weinige organisaties die in dit enorme, voor de buitenwereld afgesloten gebied mag werken. Het landschap bestaat uit veel eilanden, is overweldigend en de natuur onvoorspelbaar. De 14 vliegtuigen van MAF zijn onmisbaar voor de bevolking die in veel slechtere omstandigheden leeft dan de rest van de Australische bevolking.
Hoe kwam het Evangelie bij jullie tot leven?
Marijke: “Ik ben met het geloof opgegroeid. Aan de ene kant is dat een zegen. De andere kant is dat je het geloofsleven als een soort automatisme kunt ervaren en dat is niet goed. In mijn verkeringstijd herinner ik mij een preek over 1 Timotheüs 1: 15, 'Christus Jezus is in de wereld gekomen om zondaars zalig te maken'. Ik was heel vaak bezig met het vraagstuk ‘Ik moet bekeerd worden, maar hoe’. Tijdens die preek legde God het in mijn hart, 'kom tot Mij zoals je bent, als zondaar'. Het Evangelie kwam op een andere manier tot leven. Daarvoor vertrouwde ik op mijn eigen inzet om goed te leven. Maar vanaf dat moment leer ik op Jezus’ offer, Zijn genade te vertrouwen en daaruit te leven.
Op dat moment drong de boodschap van het Evangelie ook door bij Piet. “Marijke had al belijdenis gedaan. Na die preek besloot ik ook belijdeniscatechisatie te gaan volgen.. Een tekst die mij in die tijd erg raakte is Rom 1:16-17: Want ik schaam mij niet voor het Evangelie van Christus.’ Even verderop dat dat Evangelie ‘een kracht van God’ is, wat ook vertaalt kan worden met ‘een kracht voor God’. Hij wil zo graag dat we met Hem leven en ons helemaal overgeven aan Hem. Als we dat doen neemt Hij ons door Zijn kracht aan en mogen we Hem toebehoren en Zijn kind zijn. Ik heb daarna ook belijdenis van m’n geloof mogen afleggen. Het is niet zo dat ik vervolgens meteen actief wilde zijn op het zendingsveld. Ik wilde graag piloot worden. Langzamerhand ontstond bij ons samen het verlangen om vanuit ons geloof van betekenis te zijn voor armen. Uiteindelijk zijn praktische hulp bieden, mijn droom om te vliegen en zending bij elkaar gekomen en kwam MAF op ons pad.”
In hoeverre speelde het mee dat je uit een zendingsgezin komt, Marijke?
“Ik stond ervoor open, maar heb het zendingsveld niet bewust opgezocht. Piets interesse voor vliegen en vrijwilligerswerk in India hebben eraan bijgedragen dat God deze taak op ons hart heeft gelegd. Door middel van preken en stukjes uit de Bijbel en een dagboek werd dat bevestigd. We lazen herhaaldelijk over hoe Abraham geroepen werd en God onvoorwaardelijk gehoorzaamde. Over Jozua lazen we: ‘Heb goede moed, Ik ga met je mee.’
Onlangs werd er bij ons in de kerk gepreekt over de zendingsboodschap uit Mattheüs 28. Soms kun je rondom een uitzending en verhuizing zinken in praktische zaken. Deze tekst maakte mij opnieuw duidelijk waarom we eigenlijk naar de andere kant van de wereld gaan. In vertrouwen op de belofte ‘Mij is gegeven alle macht op hemel en op aarde’.”
Waarom helemaal naar de andere kant van de wereld en niet bij jullie om de hoek?
“Hier in Lunteren is genoeg te doen,” antwoordt Piet. “Zo zijn er veel handen nodig om vluchtelingen op te vangen en op weg te helpen. Deze roeping heeft ook te maken met het feit dat Marijke en ik houden van reizen en van het buitenland. Vliegen vind ik sowieso gaaf. Het is dus geen toeval dat MAF op ons pad kwam. MAF werkt alleen in verre en afgelegen gebieden. Dat ik mag vliegen in gebieden waar piloten onmisbaar zijn om mensen te helpen, maakt dit extra bijzonder. We zitten niet echt vast aan omgeving en huis. Natuurlijk gaan we onze familie missen, maar we zijn flexibel genoeg om hiermee om te gaan.”
“Als je niet van reizen en avontuur houdt, gaat God je niet vragen om zendingspiloot te worden,” vult Marijke aan. “Ik geloof dat de Heere talenten van mensen inzet in Zijn koninkrijk. Daarom past dit werk bij ons.”
Hoe zijn jullie op dit zendingsavontuur voorbereid?
Marijke: “Piet moest aantonen dat hij kan vliegen. Daarom onderging hij een capaciteitentest en medische keuring. Daarnaast hebben we samen een psychologisch onderzoek moeten ondergaan. Dat bestond uit gesprekken voeren en veel testen maken. Uit het eindrapport blijkt of we niet alleen als individu maar ook als gezin geschikt zijn om het zendingsveld op te gaan. Daar hecht MAF namelijk erg veel waarde aan!
Een belangrijke vraag is: Zijn we flexibel in het omgaan van andere culturen? Ook als het gaat om het geloof zoals we dat in Nederland gewend zijn. Tijdens een andere zendingstraining werd een ander zendingsechtpaar het dilemma voorgehouden: wat doe je als je in het zendingsland je kerkelijke tradities of gewoonten door omstandigheden opzij moet zetten? De persoon in kwestie kon daar niet mee omgaan. Toch zal dat moeten. Zoals Paulus zei: ‘Voor de Jood een Jood en voor de Griek een Griek.’”
Piet: “Het mooie is dat MAF veel waarde hecht aan het gezin dat functioneert als een team. Het moet niet zo zijn dat mijn vrouw en kinderen als het ware achter mij aan mee hobbelen. Ze moeten dezelfde motivatie en roeping ervaren als ik. We gaan er samen voor, dat is belangrijk!”
Het zal niet meevallen om familie en vrienden achter te laten, kan ik mij voorstellen…
“In eerste instantie stond ik er vrij nuchter in,” geeft Marijke toe. “Het komt nu ook voor dat ik sommige mensen een half jaar niet heb gezien. Je kunt contact blijven houden en bovendien komen we iedere twee jaar op verlof. Ik moet toegeven dat we de laatst tijd veel beslissingen nemen die emotionele waarde hebben. Steeds vaker schiet er een brok in mijn keel en realiseer ik dat ik een aantal gezellige momenten wel echt ga missen. Dan dringt door dat we ons leven in Nederland echt achter ons gaan laten.”
Piet: “Afstand en elkaar minder zien hebben geen gevolgen voor de kwaliteit van relaties. Nee, die worden er niet minder op. Bovendien gaan we heel mooi werk doen. De roeping die God op ons pad bracht weegt niet op tegen het loslaten van ons leven in Nederland.”