Down Under - Het is bijna 11 uur 's avonds, buiten is het 23 graden, zingen de krekels en binnen zitten Marijke en Piet klaarwakker te typen.
We zijn al weer een week in Australië. We kijken terug op een voorspoedige reis en eerste week. We zijn heel dankbaar voor het warme welkom dat we kregen! Dankbaar dat de jetlag heel erg meeviel en dat de jongens lekker in hun vel zitten en de overstap heel goed hebben opgepakt.
We weten dat veel mensen met ons hebben gebeden en willen met jullie danken voor Zijn verhoring en Zegeningen. We voelen ons gezegend met al het meeleven en de betrokkenheid door middel van appjes, mailtjes, kaartjes en zoveel meer. Dank jullie wel!
De reis
Om 07:15 stonden we op Schiphol met Familie Muilwijk en vanuit het TFC Gerco en Susanne. Het inchecken van de bagage (goede aantal kg!) en met de tickets/visa ging helemaal goed. Dat was een hele opluchting! 10:30 stegen we op richting Singapore. Michaël zei met een gespannen gezichtje “toch wel eng hè Sammie’. Maar al gauw was het helemaal goed en daar zaten we dan voor ongeveer 12 uur.
Een lange vlucht, maar gelukkig was het een comfortabel vliegtuig met veel extra’s. Ieder een eigen schermpje. We werden al gelijk verwend met lekkers en Michaël kreeg een kleurboek en headsetje. En de crew was heel aardig! Ze mochten af en toe even het gangpad oplopen. Sammie verdween elke keer in de keuken, maar dat vonden de stewardessen helemaal niet erg. En Michaël stak hele verhalen af tegen de mensen om ons heen. Van slapen kwam helaas niet veel, maar dat hoort erbij ;-).
Eindelijk kwamen we aan in Singapore, 05:30 lokale tijd. Dankbaar voor Gods bewaring! Een prachtig vliegveld, overal tapijt en prachtige aankleding. Mooie vijvertjes en bloementuinen. We hadden een overstap van 19 uur, dus heeft MAF voor ons een hotel op de airport geboekt waar we konden slapen. En dat hebben we gedaan, van 09:30 – 16:30.
Daarna rondgelopen op de airport. Er was zelfs een zwembad (wedstrijdbad). We dachten dat het een subtropisch zwembad was, want het was heel erg warm. Totdat we ineens zagen dat het in de open lucht was (het was al donker natuurlijk). Dat was gelijk onze eerst ervaring met de drukkende, benauwde warmte. Maar met een lekker koel bad erbij was het genieten!
Toen we naar de gate gingen voor onze volgende vlucht viel Samuël van een klein trapje van een perceeltje. Hij viel twee treetjes en tegen Piet zijn been aan. Hij moest echt heel erg huilen, maar hij was ook heel moe. We moesten doorlopen voor onze volgende vlucht en voordat we bij de gate waren was hij in slaap gevallen.
Hij werd wakker nadat we al een uur in de lucht zaten richting Cairns. Opnieuw moest hij heel erg huilen. We wisten nog steeds niet precies wat hij had overgehouden aan zijn val. Hij had alleen twee blauwe plekjes op zijn enkel en been. Marijke wilde hem even laten lopen in het gangpad, maar hij zakte door zijn beentje heen. Toen wisten we dat er iets mis was. De stewardessen waren behulpzaam met het koelen van zijn enkeltje.
Het werd een hele onrustige vlucht. Hij viel soms eindelijk in slaap om vervolgens na tien minuten met een schok en hard huilen wakker te worden. Ook Michaël werd er wakker van. Maar was het pijn, schrik of moeheid? Gelukkig kwam er ook aan deze pittige trip een einde.
Aankomst Australië
De douane controle in Australië viel enorm mee. We hadden assistentie van de luchvaartmaatschappij omdat we Samuël moesten dragen en hij nog steeds een beetje huilde. Ze zagen dat we onze handen vol hadden aan de twee uitgeputte kinderen en lieten ons voor en snel doorgaan. De koffers kwamen ook al heel snel op de band en in no time stonden we buiten! Wilfred Knigge stond ons op te wachten en we konden zo de bus in en op naar Mareeba! Dat was geweldig. Een prachtige trip, inclusief een verfrissende regenbui! Na ruim een uur waren we bij ons huisje!
Na uitladen en opfrissen is Marijke met Samuël en een vrouw van het MAF kantoor naar het ziekenhuis in Mareeba gegaan. En jawel, Samuël had twee botjes van zijn rechterbeen gebroken, net boven de enkel. Hij was inmiddels opgeknapt en zat heel zoet te spelen en kroop zelfs. Iedereen vond hem een heel ‘brave’ kereltje en konden haast niet geloven dat hij zijn beentje gebroken had. Hij kreeg een mooi voorlopig gipsje om, want morgen komen de experts en zij zullen er nogmaals naar kijken en X-ray maken en een fiberglass plaster erom doen. Dat is lichter en steviger.
Eerste dagen in Mareeba
Het nieuws van Samuël verspreidde zich snel binnen de MAF vrouwen. Diezelfde avond stond er een vrouw met een buggy voor de deur, ook gaf ze paracetamol voor Samuël. Van weer andere vrouwen kregen we speelgoed en een klein met tafeltje aangeboden om te lenen. Voor die dag had Hariette Knigge een heerlijke Lasagne voor ons gemaakt en MAF had de koelkast en kastjes gevuld met wat eerste boodschappen. En daar zaten druiven bij, Michaël was helemaal blij! We kunnen niet uitdrukken hoe dankbaar we zijn voor het warme welkom!
We lagen om 18.30 uur op bed, klaar voor een hele lange nacht. Maar we hadden beter kunnen weten met zo’n jetlag ;-). Nu waren wij zelf wel moe genoeg voor een nacht slaap, maar de jongens dachten er anders over. Toch maar net gedaan of we al helemaal in het ritme zaten en nadat de jongens ’s ochtends om 5 uur eindelijk in een diepe slaap waren gevallen hebben we ze om 08:30 toch wakker gemaakt.
Tijdens deze drie maanden training in Mareeba wonen we in een appartement. Het heeft twee slaapkamers. Het is gemeubileerd en is gelukkig goed koel te houden met ventilators en airco. We hebben al kennis gemaakt met verschillende buren!
In de dagen die volgden hebben we fijn wat basis dingen kunnen regelen, zoals een bankaccount, simkaarten enzovoort. We moeten echt wennen aan de drukkende hitte, maar toch gaat dat best snel.
Michaël geniet enorm van zijn buurjongetje Micha. Ze spelen heel veel samen. Het is het eerst wat hij vraagt als hij wakker wordt. Samuël is heel geduldig met zijn gipsbeentje en zoekt naar mogelijkheden. Dat is heel fijn! Hij vind het stiekem ook helemaal niet erg om veel op mama’s arm en schoot te zitten.
Piet is maandag gelijk begonnen met leren voor zijn eerste theorie examen. En deze heeft hij afgelopen woensdag gehaald! Nu weer hard studeren voor de tweede, volgende week woensdag. Daarna zal hij kunnen starten met vliegen. Ook is hij al globaal geïnformeerd over wat hem te wachten staat; een heleboel en heel intensief.
Marijke is op zaterdag naar de markt geweest, heel erg leuk! Een combinatie van groente, fruit, planten, kleding van speciale fel gekleurde stoffen en dat in 30°C.
Tot slot
Een heel verhaal, maar hopelijk krijgen jullie zo een beetje een idee van wat wij de afgelopen week hebben meegemaakt. Het is lastig om het allemaal te typen. Er zijn zoveel nieuwe indrukken en veranderingen. Alles is ineens anders. De manier waarop je dingen deed zoals de was, schoonmaken, boodschappen doen, je communicatie, de omgeving, de natuur, de temperatuur, de geur, het huis, je spullen en nog zoveel meer.
Veel dingen doen me (Marijke) denken aan Nigeria. De heerlijke warmte, de palmbomen en de rode grond. De lokale bevolking achter hun kraampje vol fruit en groente.. het maakt veel los, maar allemaal positief!
We zijn echt heel dankbaar en willen graag met jullie danken voor alle zegeningen van deze eerste week en bidden dat Samuëls beentje spoedig en goed mag genezen. Ook willen we met jullie graag danken voor Piet zijn behaalde examen en bidden voor wijsheid en kracht voor de rest van de examens en training.
Lieve groet!
Piet en Marijke Muilwijk
